มาตรการป้องกันสำหรับความล้มเหลวของคัปปลิ้งปั๊มน้ำมันหลัก

ในระหว่างการบำรุงรักษา ควรเพิ่มการตรวจสอบข้อต่อปั๊มน้ำมันหลัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพบการสึกหรอผิดปกติของแผ่นดันปั๊มน้ำมันหลัก ควรให้ความสนใจเมื่อพบว่าพื้นผิวของคัปปลิ้งสึก ควรเปลี่ยนคัปปลิ้งให้ทันเวลาและควรหาสาเหตุเพื่อหลีกเลี่ยงการติดขัดระหว่างการทำงาน
ควรใช้มาตรการต่อไปนี้เพื่อให้แน่ใจว่าการทำงานของคัปปลิ้งปั๊มน้ำมันหลัก:
1. ปรับปรุงความแม่นยำในการติดตั้ง
การปรับปรุงความแม่นยำในการติดตั้งสามารถลดความเบี่ยงเบนของเส้นรอบวง (การสั่น) และการเบี่ยงเบนของหน้าปลาย (ส่วนเบี่ยงเบนของสกู๊ป) ของเส้นกึ่งกลางของโรเตอร์ปั๊มน้ำมันหลักที่สัมพันธ์กับเส้นกึ่งกลางของโรเตอร์เทอร์ไบน์ ซึ่งจะช่วยลดการติดขัดหรือแรงเสียดทานในคัปปลิ้งเกียร์ เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในตำแหน่งทางเรขาคณิตเป็นไปได้.สำหรับความเบี่ยงเบนที่อนุญาตในแนวรัศมีของเพลาทั้งสอง ในกรณีที่ไม่มีการเบี่ยงเบนของหน้าปลายสุด อาจมีค่ามากกว่า 1 มม.แต่แรงบิดเอาต์พุตของคัปปลิ้งจะลดลงตามการเพิ่มขึ้นของมุมที่รวม α และการเบี่ยงเบนในแนวรัศมี bในกรณีของ α=1°30′ และความเร็วที่กำหนด แรงบิดเอาต์พุตจะอยู่ที่ประมาณ 15% ของแรงบิดที่กำหนด ดังนั้นควรปรับปรุงการติดตั้งและการจัดตำแหน่งของโรเตอร์คัปปลิ้งให้มากที่สุด
มุมระหว่างโรเตอร์ปั๊มน้ำมันหลักกับเส้นกึ่งกลางของโรเตอร์เทอร์ไบน์กังหันไอน้ำนั้นไม่ง่ายที่จะวัดในการบำรุงรักษาจริง และมักจะถูกแทนที่ด้วยการวัดความเบี่ยงเบนของหน้าปลายโดยปกติ เมื่อปั๊มน้ำมันหลักอยู่ตรงกลาง ความเบี่ยงเบนของหน้าสุดท้ายและส่วนเบี่ยงเบนของเส้นรอบวงควรเป็น ≤ 0.03 มม. (ควรพิจารณาและสงวนค่าสูงและต่ำ ความแตกต่างของความสูง) กำลังขับของคัปปลิ้งโดยทั่วไปจะไม่ได้รับผลกระทบ เวลานี้.
เมื่อพบจุดศูนย์กลางในสภาวะเย็น เส้นกึ่งกลางของโรเตอร์ปั๊มน้ำมันหลักควรสูงกว่าเส้นกึ่งกลางเริ่มต้นของกังหัน 0.20~0.25 มม.
l=Δt1·r·λ+h·λ·Δt2
ในสูตร: l คือความสูงของศูนย์กลางของปั๊มน้ำมันหลักที่สูงกว่าศูนย์กลางของกังหันไอน้ำ mmΔt1 คือความแตกต่างของอุณหภูมิระหว่างสถานะเย็นและสถานะร้อนของโรเตอร์กังหันไอน้ำ °C;r คือรัศมีของวารสารที่เปลือกแบริ่งหมายเลข 1 ของกังหัน mm;λ คือการขยายตัวทางความร้อนของสัมประสิทธิ์โลหะ mm/(mm °C);h คือความสูงจากกล่องด้านหน้าของกังหันไอน้ำถึงช่องที่ 1 แบริ่ง pad, mm;Δt2 คือความแตกต่างของอุณหภูมิระหว่างสถานะเย็นและสถานะร้อนที่แผ่นแบริ่งหมายเลข 1 ของกล่องด้านหน้ากังหันไอน้ำ °C
2. ปรับปรุงสภาพการหล่อลื่นของข้อต่อ
ปั๊มน้ำมันหลักของกังหันไอน้ำได้รับการหล่อลื่นด้วยน้ำมันเทอร์ไบน์จากประสบการณ์ในการติดตั้ง น้ำมันหล่อลื่นข้อต่อส่วนใหญ่นำมาจากท่อน้ำมันหล่อลื่นในระหว่างการบำรุงรักษา พบว่าเนื่องจากท่อน้ำมันค่อนข้างบาง ท่อน้ำมันจึงมักจะต้องงอระหว่างการบำรุงรักษาและถอดประกอบ และส่วนที่โค้งงอมีการควบคุมปริมาณน้ำมันหล่อลื่นบางอย่างหากมีเศษขยะสะสมอยู่ในท่อเพื่อขวางท่อ อาจเกิดอันตรายจากน้ำมันหล่อลื่นได้ระหว่างการบำรุงรักษานอกสถานที่ หลายครั้งพบว่าคัปปลิ้งไม่สามารถหล่อลื่นได้สำหรับระบบที่ควบคุมด้วยไฮดรอลิก น้ำมันถังด้านหน้าต้องยืมมาก และท่อน้ำมันจะงอได้ง่ายต้องให้ความสนใจในระหว่างการบำรุงรักษาและควรเพิ่มขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางท่อของส่วนท่อหลักของท่อน้ำมันเป็นครั้งคราวเพื่อลดการสูญเสียการควบคุมปริมาณในท่อซึ่งสามารถปรับปรุงแรงดันของน้ำมันได้เช่น เนื่องจากน้ำมันแรงดันจากทางออกของปั๊มน้ำมันหลัก จะถูกควบคุมปริมาณและนำไปที่ข้อต่อ
3. ขจัดปัญหาการติดขัดของระบบสลักเลื่อน
การติดขัดของระบบสลักเลื่อนเป็นสาเหตุสำคัญของการเปลี่ยนแปลงระดับความสูงและตำแหน่งด้านข้างของโรเตอร์ปั๊มน้ำมันหลักในการบำรุงรักษาจริง เนื่องจากกล่องด้านหน้ามีท่อเชื่อมต่อจำนวนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหมุดแนวตั้งที่อยู่ด้านล่างของกล่องด้านหน้า จึงจำเป็นต้องยกกล่องด้านหน้าเพื่อจัดการกับมันและข้อบกพร่องในส่วนนี้ไม่ง่ายที่จะตรวจพบ ดังนั้นการบำรุงรักษาระบบสลักเลื่อนของกล่องด้านหน้าจึงมักถูกละเลยระหว่างการบำรุงรักษาอันที่จริง การทำให้มั่นใจว่าการขยายตัวของกลุ่มเริ่มต้นที่ดียังเป็นมาตรการในการรักษาการดำเนินงานทางเศรษฐกิจของหน่วยงานอีกด้วยในปี 2547 หน่วยที่ 5 ของโรงไฟฟ้ามีการแกว่งของโหลดที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงระดับความสูงของปั้มน้ำมันหลักที่เกิดจากการยกกล่องด้านหน้าดังนั้นเราจึงต้องใส่ใจกับการตรวจสอบระบบสลักเลื่อนระหว่างการบำรุงรักษา
เพื่อขจัดปัญหาการติดขัดของระบบสลักเลื่อน สามารถปรับปรุงพื้นผิวของสลักเลื่อนได้ สามารถใช้วัสดุที่ทนต่อการสึกหรอ หรือใช้สารหล่อลื่นที่เหมาะสม เช่น กราไฟต์หรือโมลิบดีนัมไดซัลไฟด์ในขณะเดียวกัน ควรให้ความสนใจกับการทำความสะอาดรอบกล่องด้านหน้าเพื่อป้องกันไม่ให้วัตถุแปลกปลอมเข้าไปในช่องว่างของหมุดเลื่อน
4. ตรวจสอบความแข็งของผิวฟันของข้อต่อ
ความแข็งผิวฟันของวงแหวนเกียร์ด้านในและด้านนอกของข้อต่อเฟืองควรอยู่ที่ 45~50HRC/40~45HRC ในกรณีที่ดับ และ >500HV ในกรณีของไนไตรดิ้ง และความลึกของชั้นไม่ควรน้อยกว่า 0.5 มม. ;เป็นที่น่าสังเกตว่าข้อต่อบางตัวมีความแข็งของผิวฟันของคัปปลิ้งไม่เพียงพอเมื่อออกจากโรงงานดังนั้นเมื่อพบว่าผิวฟันของคัปปลิ้งสึกจึงจำเป็นต้องตรวจสอบว่าความแข็งตรงตามข้อกำหนดหรือไม่ และในขณะเดียวกัน ควรตรวจสอบความแข็งเมื่อเปลี่ยนคัปปลิ้ง